Orhan Pamuk'un 180 sayfalık bu kısacık romanı; Osmanlıların eline düşen bir İtalyan kölenin ağzından payitahtın başkentinde yaşadıklarını anlatıyor. İyi eğitim görmüş bu delikanlı, esir düşüp İstanbul'a getirilince hekim olduğunu öne sürerek ağır işlere koşulmaktan kurtulur. Sonra bir Paşa'nın kölesi olur, Paşa da onu "Hoca" diye tanınan bir alime hediye eder. İkili 25 sene beraber yaşar, düşünür, yazar ve "ben neden benim" sorusuna cevap ararlar. Sonunda da kaçınılmaz olarak birbirlerine dönüşürler.
Düşünce akışı olarak ilerleyen bir roman. Bu yüzden benim için zaman zaman sıkıcı olduğunu söylemeliyim. Şehirde veba salgını çıktığı ya da padişah ve avanesiyle sefere gittikleri yerleri daha severek okudum. Orhan Pamuk'un tarzını seviyorsanız okuyabileceğiniz; yoksa sıkılacağınız bir anlatı.
Beyaz Kale okuduğum ilk Pamuk romanı. Eşim tarih sevdiğim için okumamı önermişti. Benim zaten Pamuk'a karşı bariz bir önyargım vardı. Okudum ve hiç sevmedim, darattı beni. Bu kadar tarih sevmeme rağmen. Uzun bir süre Pamuk okumadım ta ki Kara Kitap'a kadar. Bu kitap ile Pamuk'a ısınmaya başladım. Masumiyet Müzesi de her ne kadar fazla uzatılmış olduğunu düşünsemde yine de fena değildi. Ama Beyaz Kale ı ıh.
YanıtlaSilZaten intihal olduğuna ilişkin iddalar var Murat Bardakçı tarafından. Ne kadar doğrudur emin değilim. Murat Bardakçı'nın yazısı okumak isteyenler için burada: http://nacizanebilgi.com/sozluk.php?q=beyaz+kale
Denizcim, Orhan Pambık'dan Benim Adım Kırmızı'yı okumalısın, şahane bir tarihi kitap o.
YanıtlaSilbir de ben bu kitaptan hemen önce Nedim Gürsel'in Boğazkesen'ini okudum, onu ne kadar bayılarak okuduysam bunu da "bitse de gitsem" haliyle okudum.
Pambık'ın KAR ve Benim Adım Kırmızı ları elimde salına salına yarım kalmış ben de Pambık defterini çoktan kapatmışmdır:)
YanıtlaSilHiç bir propaganda o defteri açamaaz:):)
aaaa, ben bayılmıştım halbusem Benim Adım Kırmızı'ya, gerçekten severek okumuş idim. Kar duruyor valla cesaret edip elime alamadım:)))
YanıtlaSilPambık'ın ilk romanları okunası diyorlar. Cevdet Bey ve Oğulları ve Sessiz Ev. Anneme alıp belki bir gün de kendim okumayı düşünüyorum:)
Her ne kadar "Cevdet Bey ve Oğulları", "Masumiyet Müzesi","Benim Adım Kırmızı" kadar sürükleyici olmasa da, yine de keyifle okunabilecek bir kitap olduğunu düşünüyorum. Sonlarına doğru, kimin kim olduğunu okuyucunun aklında soru işaretleriyle bırakmak amacıyla kurgulanmış bir final var ama ne yazık ki bence pek tutmamış..
YanıtlaSil