Bir Hercule Poirot polisiyesi. Meşhur elmasever cinayet romanları yazarı Mrs Ariadne Oliver, Devon'daki Nasse malikanesine davet edilmiştir. Burada düzenlenecek panayırda insanları eğlendirmek için bir Cinayet Oyunu tertipleyecektir. Yani bir cinayet hikayesi yazacak, ipuçlarını malikane civarina yerleştirecek, bu ipuçlarını bulup doğru şekilde çözenler de cesedi bulacaklar ve cinayeti çözeceklerdir. Mrs Oliver bu oyunu hazırlamaya başlar ancak kuvvetli önsezileri işin içinde bir tuhaflık sezmektedir. O da hemen eski dostu meşhur Belçikalı dedektif Poirot'yu Nasse köşküne davet eder. Mrs Oliver gerçek bir cinayet işleneceğinden korkmaktadır. Poirot'dan bunu önlemesini ister. Malikanedekilere de cinayet oyununda birinci gelecek kişiye ödülünü vermesi için Poirot'yu davet ettiğini söyler, böylece dedektifin gelişinden kimse şüphelenmez. Nihayet panayır günü bütün civar halkı malikanenin bahçesine doluşmuş oyunlar eğlenceler gırla giderken, Ariadne Oliver'in korktuğu başına gelir. Cinayet oyununda kurban rolünü oynamak için seçtikleri kasabalı genç kızın cesedini bulurlar. Peki dünyada tek bir düşmanı bile olmayan, içeriden kilitli kayıkhanede oturmuş bulunmayı bekleyen bu zavallı kızı kim, neden ve nasıl öldürmüştür ?
Konu itibariyle oldukça ilgimi çeken kitap olsa da genel olarak ortalama bir macera, Sonuncu Kurban. Cinayet oyununun romanda daha fazla yer almasını isterdim, olaylar bu oyun etrafında dönseydi belki kitap daha heyecanlı olabilirdi.
Kitabın güncel baskısı mevcut:
Poirot ve Oliver olmasına rağmen bu kitaba ben bi ısınamamıştım nedense. Cinayet oyunu daha kapsamlı olmalıydı fikrine katılıyorum.
YanıtlaSilChristie kendi evini mekan seçmiş bu kitapta :)
Biblio : evet Biblio'cum, değil mi ya? Cinayet oyunu fikri harikaydı, beni kitaba çeken de bu oyun fikri idi ama oyunu göremedik kitapta maalesef.
YanıtlaSilAgatha'nın evi mi? Hani John Curran'ın Agatha Christie'nin Gizli Defterleri kitabının en başında, Agatha bir cinayet oyunu ve kitabı planlıyor. Bu o kitap o zaman! :)))
Evet canım, öyle :) John Curran'dan okumuştum.
YanıtlaSilben John Curran'a çok haksızlık ettim zamanında, ilk okuduğumda "gereksiz" demiştim o kitap için . Şimdi külliyatın epey bir kısmını tamamlayınca tekrar okuyacağım. Bu sefer zevkini alacağım sanırım. Agatha kitaplarının çoğunu okumuş olmak gerekiyor John Curran'ın kitabının hakkını verebilmek için.
YanıtlaSil