Monogram Cinayetleri (The Monogram Murders)

Sophie Hannah, Altın Kitaplar
Çeviri : Çiğdem Öztekin


Bir Hercule Poirot polisiyesi.

Yıllar sonra, Agatha Christie'nin mirasçılarının onayladığı yeni bir Poirot macerasının yayınlanacağını ilk duyduğumda epey şaşırmıştım. Yani, kim cesaret edebilir ki buna? Poirot efsanedir, Christie klasiktir, bir klasiği kim tekrar yazmaya cüret edebilir?

İşte Sophie Hannah bu cüreti göstermiş, Christie'nin yasal mirasçıları da onun romanını pek beğenmişler ve yayınlanmasına izin vermişler. Ben de çıkar çıkmaz aldım, ama ancak bu haftasonu okuyabildim.

Kitabı beğenmedim, okurken çok içim sıkıldı hatta. Poirot bizim bildiğimiz Poirot gibi değil. Ne yumurta kafası, ne bakımlı bıyıkları, ne cilalı rugan pabuçlarının lafı geçti. Normalde alışık olduğumuzdan çok daha fazla Fransızca konuşuyordu, bir de doğru düzgün bir ipucu olmadan, hissi kablel vuku ile çözdü cinayeti. Halbuki Poirot'nun her zaman çok zekice, bizim gözden kaçırdığımız bir delili olur; minik bir boya kavanozu, bir tırnak makası, bir çivi, yarısı yanmış bir mektup...Bu kitapta o yok. Olayın kendisi zaten sıkıcı, yani aman cinayeti kim işlemiş diye merak edemiyoruz. Genellikle Poirot'nun araştırdığı olayda illa yakınlık duyduğumuz bir karakter olur, fettan kızıl saçlı bir kadın, ciddi esmer zeki bir genç kız veya Hindistan'dan gelen albay gibi...Bu kitapta öyle bir karakter yok. Olay ilgi çekici değil, sebebi de çözümü de heyecandan yoksun.

Monogram Cinayetlerinde Poirot'ya, 32 yaşında Scotland Yard dedektifi Edward Catchpool eşlik ediyor. Kitaptan nefret etmeme en büyük sebep bu karakter. Ayyy, elime plastik banyo terliğimi alıp sabaha kadar dinlene dinlene dövmek istedim Catchpool'u. Cesede bakamayan, portrelerden korkan, taşkafalı bir dedektif. İmkanı yok yani dedektif olmasına.

Sonuç olarak kitabı oflaya puflaya bitirdim. Yani Poirot ile alakası yok, karakterin adını değiştir aaa bu bir Poirot macerası diyemezsin. Kendi başına da iyi bir polisiye değil. Sevmedim, tavsiye etmiyorum. Çok hayal kırıklığı yaşadım:(